Dossiermoddergat.nl

gerardtonenblogt

2018, april

Maandag 30 april, Lille/Lhee

Klassieke schoonheid is niet alleen iets van de klassieke oudheid.

Zondag 29 april, Lille/Lhee

Zaterdag 28 april, Lille

Vrijdag 27 april, Amsterdam/Lille

Shit. Ik hoopte vandaag hier in Lille een kabeltje te vinden dat mijn fototoestel met mijn computer kon verbinden. Helaas. Geen computer- of fotozaak gezien. Daarom vandaag opnieuw wachtende mensen. Dit keer uit mijn serie On the Banks of ’t IJ. Een foto gemaakt van mensen op de pont van het Centraal Station naar Amsterdam-Noord.
Denk niet dat mijn beeld van Frankrijk dit keer is bevestigd omdat ik geen computerzaak tegenkwam. Gisteren kwam ik er wel een paar tegen, maar wist toen nog niet dat ik een probleem met een kabeltje had. Daar komt bij, een wonder!!!, steeds meer jonge mensen in Frankrijk spreken goed Engels. Althans, volgens onze beperkte waarneming. En een andere gunstige ontwikkeling: eindelijk doet wifi het goed in Frankrijk. Het land gaat er echt op vooruit. Ik baal zo van dat vergeten kabeltje.

Donderdag 26 april, Utrecht/Lille

Shit. We zijn vandaag naar Lille, Frankrijk, gereden. Wat denk je? Opnieuw kabeltje vergeten waarmee ik foto’s van mijn fototoestel naar de computer kan over zettten. Dat betekent dus maar gebruikmaken van een foto die ik in Utrecht nam. Een man die wacht. Waarop? Vermoedelijk de volgende trein. Ik moet wachten totdat ik weer een kabeltje heb.

Woensdag 25 april, Utrecht/Lhee

2x Vredenburg, Utrecht.

Dinsdag 24 april, Utrecht

Gedicht in de hal op Utrecht Centraal.

Maandag 23 april, Lhee

Metamorfose. Kat gaat op in heg.

Zondag 22 april, Meppel

Nog twee beelden van de filmset voor de voorstelling Mevrouw Ogterop. Door het groene laken is het mogelijk dat mevrouw Ogterop ter hemel stijgt. Wyb legt de weg naar de hemel aan: stairway to heaven.

Zaterdag 21 april, Meppel

Even voorstellen. Links op de foto boven zit mevrouw Ogterop in een landauer naast de huidige mevrouw van Ogterop. De foto heb ik genomen op de filmset van een film die een rol gaat spelen in het toneelstuk Mevrouw Ogterop. Ik heb het geschreven ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van Ogterop. De huidige theaterzaal werd door mevrouw Ogterop in 1887 gebouwd. Daarvoor al, sinds 1868, baatte zij samen met haar man een koffiehuis annex hotel uit. Ook daar traden al artiesten op. Artiesten die naar het Noorden trokken, deden dit meestal per boot. Vanuit Amsterdam staken zij de Zuiderzee over. Omdat het Noorden nauwelijks in één dag was te bereiken, was Meppel, en speciaal het koffiehuis, de eerste pleisterplaats. En als ze daar dan toch waren, traden ze ook maar even op, verdienden ze tenminste nog wat geld.

Een paar jaar voor 1887 overleed haar man Gradus en een zoontje. De nering liep achteruit omdat ze nogal streng was in het geloof. Stipt op zaterdagavond om 00.00 uur gingen de lichten aan en werden de asbakken geleegd. De rustdag van de Heer moest worden geheiligd. Om de concurrentie tegen te gaan, bouwde ze een theater- annex feestzaal. Een goede zet, de concurrentie werd definitief op afstand gezet en ze bezorgde Meppel een rijk cultureel leven.

We weten wie de eerste vrouw was die de politiek inging en de eerste vrouw die hoogleraar werd. Aan de eerste vrouw die theaterdirecteur werd, is eigenlijk nooit aandacht besteed. In mei gebeurt dat wel, onder andere met mijn toneelstuk. Op de onderste foto staat mevrouw Ogterop in volle glorie. Omdat ze in 1912 stierf, wordt de rol gespeeld door Juul Vrijdag.

Vrijdag 20 april, Amsterdam

ars poetica

Donderdag 19 april, Amsterdam

En dan loop je door Amsterdam en dan kom je zomaar dit affiche tegen. Precies op de goede plek geplaatst. Het Pauperparadijs, vanaf 4 juli in Carré.

Woensdag 18 april, Lhee

Gisteren schreef ik al over de psychopatische kwikstaart die keer op keer zichzelf aanvalt door tegen onze ruiten te vliegen. Vanochtend staan we op en het eerste wat we zien is het ziedende vogeltje dat tegen de ramen vliegt. De ramen zijn er zelfs vies van geworden, blijkbaar scheidt het beestje steeds wat vocht af als het tegen het raam vliegt. Het is al best een tijdje licht, kan goed zijn dat de kwikstaart al een uurtje of twee bezig is. Als hij niet oppast, heeft dit dwangmatig gedrag de dood ten gevolge.
We besluiten de ramen te blinderen. Dat wil zeggen, doeken over de ruiten te hangen opdat het waanzinnig gedrag van dit agressieve vogeltje stopt. Als we de tuindeuren hebben verdonkerd, pakt de driftkikker de deur. Als we de deur hebben geblindeerd, leeft hij zich uit op het kleine raampje. Het beestje beleeft er blijkbaar een satanisch genoegen in om deze fata morgana te verdrijven. Als ik de deur ook van een lap heb voorzien en het kleine raampje zo open heb gezet dat er geen spiegeling meer is, zijn er eindelijk geen aanvallen meer. De rust in huis is weergekeerd.

Althans. Dat dacht ik. Verdomd. Als ik in de keuken kom, heeft de kleine tiran een nieuwe target gevonden. Ik ga verdomme toch niet het hele huis blinderen voor deze gek.
Dan bedenk ik dat de kwikstaart misschien helemaal geen spiegelbeeld aan het verdrijven is. Best mogelijk dat hij zichzelf steeds gespiegeld wil zien, is deze tiran niets anders dan een narcist. Even naar de ruit vliegen en jezelf weerspiegeld zien. Het kan best zijn dat dit zwart-wit vogeltje alleen maar een narcist is. Die elke keer wil zien hoe stoer en fraai hij wel niet kan aanvallen.

Dinsdag 17 april, Lhee

‘Jee, er vliegt een vogel tegen het raam,’ roept Wyb als ik ’s ochtends onder de douche sta.
‘Gijs binnenhouden. Hij is gek op vogels die tegen het raam vliegen,’ roep ik terug.
Even later hoor ik dat de vogel opnieuw tegen de ruit is gevlogen. Ik ga kijken. En wat blijkt, de vogel vliegt keer op keer tegen het raam. De vogel ziet zich in de ruit weerspiegeld en wil zijn spiegelbeeld uit zijn territorium verdrijven.
Ik ga ontbijten. Na het ontbijt ga ik achter mijn bureau zitten. Ik krijg geen letter op papier. Want wat blijkt, de kwikstaart blijft pogingen ondernemen om zijn spiegelbeeld te verdrijven. Uiteindelijk zet ik de deuren open, dadelijk vliegt het kleine beestje zich nog te pletter. Hij moet inmiddels een hersenschudding hebben. Nu de deuren openstaan, lijkt het vogeltje gerustgesteld. Ik zie hem in het gras pikken, hij houdt zich weer bezig met zijn dagelijkse werk.
Na een tijdje wordt het, ondanks de lentezon, toch te koud met die openstaande deuren en doe ik ze weer dicht. Verdomd. Ze zijn nog niet dicht of ik hoor weer de aanvallen van de kwikstaart tegen zijn spiegelbeeld. Dit vogeltje is wel heel fanatiek. Zul je mee getrouwd zijn. Een exemplaar met haren op zijn tanden. Omdat de vogel maar door en door blijft gaan, open ik de deuren weer. Ik trek een trui aan tegen de frisheid. Eindelijk hebben zowel de vogel als ik rust.

Maandag 16 april, Amsterdam

2x Amsterdam

Zondag 15 april, Lhee

Eerste zomerse dag. Voor het eerst leven we weer een hele dag buiten en scharen we ons rond de pizzaoven. Voor wie voor het eerst weer het buitenleven ingaat: check goed het tuinmeubilair. Ik pak een van onze geliefde rotanstoelen om te lezen. Al zittende verzet ik de stoel even en vervolgens breken beide achterpoten af. In een luttele seconde lig ik te lezen in plaats van zit te lezen.
Wyb heeft nergens last van van, haar stoel houdt het gewoon. Het verschil is 24 kilo, dat is vermoedelijk de reden.
Voor de nieuwsgierige kijker. Wyb leest Alleen met de goden van Alex Boogers, wat een top boek. Het is lang geleden dat ik zo’n sterk Nederlands boek heb gelezen. Amerikaanse kwaliteit, zou ik zeggen. Absolute aanrader. Ik lees De heilige Rita van Tommy Wieringa. Ik heb het nog niet uit, maar het smaakt nog steeds prima.
Na het lezen schuiven we voor het eerst dit jaar de pizza in de oven. Na mijn lullig neerzijgen gaat alles prima. Lees Alex Boogers!

Zaterdag 14 april, Lhee

Vrijdag 13 april, Lhee

We hebben al een tijdje last van muizen. Daarom heb ik twee muizenvallen gekocht. Diervriendelijke muizenvallen want gevangen betekent niet de dood. Het is de bedoeling dat de muis de val in loopt en dat we hem in de bosrand weer los kunnen laten. Goede intentie. Helaas blijkt de val niet te werken. Deze muizenval is zo diervriendelijk dat de muis zonder problemen de kaas kan opeten en er vervolgens weer uitlopen. Dat een heleboel muizen hiervan hebben geprofiteerd, blijkt uit de vele muizenpoepjes.
Aan Gijs hebben we in deze ook niets. In huis is hij te lui om een muis te vangen. Buiten zie ik hem er wel eens een verorberen.

Donderdag 12 april, Lhee

De koning van Lhee zit op zijn troon en kijkt uit over zijn landerijen. De koning heeft zin in de lente. In de herfst en winter is hij zijn paleis niet uit te krijgen. In de zomer is buiten zijn buitenverblijf.

Woensdag 11 april, Kampen/Lhee

Inmiddels behoor ik tot het gilde van straatfotografen. Lopend door de stad jagen we op plaatjes die ertoe doen. Je kunt je niet zomaar straatfotograaf noemen. Die titel verdien je alleen als je ook werkelijk de straat opgaat. Wie thuis blijft zitten krijgt geen foto’s. De straat opgaan is één, altijd een camera bij je hebben is twee, durven te schieten is drie. In het Engels worden straatfotografen vaak streethunters genoemd. Is eigenlijk een betere naam.

Dinsdag 10 april, Lhee

We hebben heel wat dieren in de tuin gehad. Elke avond en nacht trekken reeën via onze tuin naar de weilanden naast ons huis. We hebben egels gehad, eekhoorns, hazen, konijnen, honden, katten, buizerds, reigers, tientallen vogelsoorten. Vandaag werd er een nieuwe dierensoort aan toegevoegd: het schaap. Opeens stond er een schaap voor het raam naar binnen te kijken. Hij, of is het een zij?, was weggelopen uit het weiland naast ons.
Zo’n schaap maakt geen gebruik van zijn vrijheid. Een schaap kent namelijk geen vrijheid. Hij wil maar één ding: bij zijn kudde zijn. Wat dat betreft is het net een mens. Probleem was dat de kudde aan de ene kant van de omheining stond en het verdwaalde schaap aan de andere. Zie een los schaap maar eens te vangen. Mijn buurman en ik rende tevergeefs achter hem aan. Ten einde raad hebben we Boer Sil gehaald, de eigenaar van de schapen. Hij had een simpele en doeltreffende oplossing. Hij nam een witte plastic bak mee met brokken voor de schapen. Even rammelen met de bak en de hele kudde rent naar hem toe, het verdwaalde schaap incluis. De vader van Sil hield het hek open en het verdwaalde schaap glipt opgelucht naar binnen.

Maandag 9 april, Utrecht

Het stationsplein in Utrecht aan de Jaarbeurskant wordt volop verbouwd. Tot mijn schrik zag ik dat de tekst van C.C.S. Crone was verdwenen aan de kant van het Utrechtse stadskantoor. Even later draaide ik me om en zag ik dat ze de tekst hebben verplaatst. Dat is mooi. Want dat C.C.S. Crone inmiddels een vergeten schrijver is, is een schandvlek van ons land.

Zondag 8 april, Dwingeloo

Waterbomen.

Zaterdag 7 april, Lhee

Binnenkort begint het nieuwe seizoen. Wyb prepareert het jeu de boules veld opdat we weer strakke ballen kunnen gooien. Geen hobbeltje mag onze precisie verpesten. Nauwkeurig werkje.

Vrijdag 6 april, Kampen

Even op bezoek in Kampen: leegte, eenzaam, beschrijven.

Donderdag 5 april, Lhee

Diepgaande gesprekken met de heer van Warmerdam aan de keukentafel over het leven van Elvis, het Nederlandse toneel en of honden nou wel of niet emoties hebben. Het creatieve proces kent vele omwegen. Gelukkig is er altijd een gebakken eitje.

Woensdag 4 april, Den Haag/Lhee

Twee foto’s uit het Haags Fotomuseum van een groot object van fotograaf Michael Wolf. Hij fotografeerde mensen die in de speelgoedfabrieken van China werken. Daarnaast verzamelde hij het plastic speelgoed dat ze maken. Hij bracht die elementen samen in een groot foto-object.

Dinsdag 3 april, Oostmahorn/Lhee

Op de dijk bij Oostmahorn staat een kanon. Wat doet een jongetje als hij een kanon ziet? Hij beklimt het kanon. Ik wilde weer even voelen hoe het is om een jongetje te zijn. Ik kan wel zeggen dat het mislukte. Ik stootte mijn knie en had er nog de hele dag last van. Bovendien zie je op deze foto’s dat ik een oude rug krijg. De souplesse van een jongetje, nodig om geloofwaardig een kanon te beklimmen, ontbrak volledig. Het is vermoedelijk de laatste keer dat ik een kanon beklom.

Maandag 2 april, Lhee

Opeens zie ik het: de Byoncé van Lhee.

Zondag 1 april, Ezumakeeg

2x het Friese landschap bij Ezumakeeg.