Dossiermoddergat.nl

 Journal d’images, 05/11/2024 –

Meute

Zondag 24 maart, Cadouin

Wyb en ik zitten op het terras van Poquelin op het dorpsplein van Molières. We zijn uit Cadouin komen lopen, wat geen sinecure is. Veel heuveltjes, een uur en een kwartier lopen. Het terras gebruiken we dan altijd als rustplaats. Het is alleen jammer dat Poquelin, zoals alle horecazaken in de Dordogne, gesloten is van twee tot zes uur. Gelukkig is er aan de overkant een coöperatief winkeltje, gerund door vrijwilligers, waar we wat te drinken kunnen halen. Heb ik nodig, want ik zie best op tegen de terugweg. Opnieuw heuvel op, heuvel af en een uur en een kwartier lopen.

We zitten op het terras, schoenen uit. Op dat moment komt uit een zijstraat een meute honden. Een grote, witte berghond, die van de eigenaar van Poquelin is weten wij, vergezeld door een bruin-witte border collie met in haar kielzog een stuk of negen pups. Ze rennen naar Poquelin, maar treffen, net als wij, een dichte deur. Ik schat de pups acht weken oud. Ze zijn hartstikke moe, sommige kunnen niet meer op hun poten staan. We geven ze water uit de dorpspomp.

Er stapt een vrouw uit een auto die meteen de eigenaresse van Poquelin en tevens de eigenaresse van de honden belt. Het blijkt dat de moeder 3,5 kilometer met haar pups heeft gewandeld. Even later komt ze met een auto aanrijden en laadt met moeite de moeder en de pups in. Ze stopt er een in en de ander springt eruit. Wyb en ik helpen haar om een beetje orde in de friemelende massa te scheppen.

‘Zijn het er negen?’ vraagt ze.
Wyb en ik tellen en komen niet verder dan acht.
Als ze alle pups heeft ingeladen zegt ze dat ze er inderdaad één mist, uitgerekend het hondje dat ze zelf wilde houden. Hopelijk is het nog thuis, heeft het deze exodus gemist.
Over een paar weken, als we het café bezoeken, zullen we wel te horen krijgen hoe het is afgelopen.

Dit hele gebeuren doet me denken aan een monument dat we in Valencia tegenkwamen. Ik vond het nogal een atypisch monument. Het is een eerbetoon aan in de steek gelaten dieren. Natuurlijk maak ik dan een foto. Ik heb een diepe verbondenheid met honden. Slechts een paar jaar in mijn leven ben ik zonder geweest. Ik kan geen hond tegenkomen of ik leg contact. Als mijn opvoeding ergens in is geslaagd dan is het wel dat ik deze liefde heb kunnen overbrengen aan Anne en Esmee.

Als ik de ongelukkige vertaling van Google goed interpreteer staat op het monument: ‘Voor in de steek gelaten dieren en mensen die hen verzorgen.’

Feest!

Maandag 18 maart, El Borge

Vandaag zijn de burelen van Dossiermoddergat gesloten. Want zoals altijd op 18 maart is het feest!. De Censor is vandaag 55 jaar en dat wordt uitgebreid gevierd. Het is tevens onze laatste dag in dit prachtige huis dat we morgen met weemoed gaan verlaten. Zelfs op de verjaardag van De Censor zijn we aan het pakken en poetsen. Zo dadelijk gaan we de bloemetjes buiten zetten en kan het feest beginnen.

Planten

Vrijdag 1 maart, Rodalquilar

The photographer

Dinsdag 27 februari, Valencia

De afgelopen dagen fotografeerde ik een kleine serie bij elkaar. De eerste foto die ik zag was de sticker met de tekst: The photographer was here. Later die dagen ontdekte ik steeds een andere versie. Samen vormen ze bijna een klein verhaal. Lucky shots. Ode aan de bedenker en plakker van de stickers in Valencia.

De grijze dagen

Maandag 6 februari, Cadouin

K(l)iekjes dag

Maandag 29 januari, Cadouin

Vandaag is het kliekjes dag. Maar niet zomaar, het zijn wat lukraak probeersels van een nieuw fototoestel dat ik heb gekocht, de Canon Eos R8, een systeemcamera. Dus ik hoef voortaan niet meer met een zware Canon te sjouwen. Deed ik trouwens steeds minder, want de foto’s van de afgelopen tijd zijn eigenlijk allemaal gefotografeerd met Fujifilm X100v met een vaste 35 mm erop. Het voordeel van mijn Canon, nu kan ik ook weer mijn zoomlenzen van Canon gebruiken. Overigens heb ik bij die R8 ook een 35 mm gekocht. Voor straatfotografie gebruik ik eigenlijk altijd een 35 mm lens. Ander voordeel van de R8, het is een fullframe camera, dus ik kan nu meer croppen. Voor wie niet weet wat dat is, zoek maar even op. Dit alles voor de liefhebber. Vreemd eigenlijk dat ik het zo weinig over fotografie heb, terwijl dit blog toch barst van de foto’s. Hieronder snapshots uit het dagelijks leven om mij  de camera een beetje eigen te maken. Het eerste gevoel bij deze kennismaking, het is een lekker ding die R8.

Regelmatig doel van een wandeling, Poquelin in Molières. Maar heel vaak, nu ook, is het café nog niet open. Dan maken we gewoon gebruik van het terras om wat te rusten.

Over wandelen gesproken, hier zijn we bezig met zo’n wandeling. De communicatie met de buitenwereld gaat dan gewoon door.

De censor at work.

Zoekplaatje. Zoek de hond.

Lucky me

Vrijdag 26 januari, Cadouin

Street life

Vrijdag 6 januari, Cadouin