Dossiermoddergat.nl

2018, september

Zondag 23 september, Amsterdam/Lhee

Het zit erop. Een jaar geleden nam ik mij voor om elke dag een foto op Dossiermoddergat te plaatsen. Het project noemde ik Beeldblog. Aldus geschiedde. De foto’s had ik rond de dag dat ik ze plaatste op straat of rond mijn huis gevonden. Het was een goed jaar want ik was in Colombia, in New York, in Frankrijk, in Lissabon, en uiteraard in Amsterdam, Lhee en Moddergat. Plaatsen waar je, als je goed rondkijkt, mooie foto’s tegenkomt.

Ik eindig met twee foto’s. Als eerste een foto van het jongetje. Gisteren in Amsterdam gevonden. Wyb en ik kochten een ijsje. Terwijl de ijsmevrouw onze ijsjes klaarmaakte, zag ik dit jongetje buiten voor dat superijsje staan. Ik kies deze foto omdat het me doet denken aan een van mijn lievelingsgedichten. Het is van J.C. van Schagen en gaat zo:

kinderen kinderen

kinderen uit alle deuren

het is de ijsman

Het is een gedichtje van niks. Toch hou ik ervan. Het drukt voor mij de opwinding uit die je soms kunt voelen als je iets moois of fijns overkomt. Het heeft met puurheid te maken, met naïviteit, het gewone, het doodgewone. Het gedicht geeft een eenvoudig beeld, maar ook een scherp beeld. Het is bijna een foto, gemaakt op ‘the decisive moment’, zoals de grote fotograaf Henri Cartier-Bresson het uitdrukte, dat ene moment dat precies goed is, waarop alle dingen in het beeld samenvallen. Ik nam diverse foto’s van het jongetje, alleen deze was goed.

De tweede foto is van een hond achter het raam, ook gisteren gevonden. Ik identificeer me met de hond. Achter glas kijk ik naar het gedoe van de mensen: vol verwachting, hopend dat er iets gebeurt, dat de baas thuiskomt en met hem stokken gaat gooien. Maar voorlopig zit hij daar achter glas, op afstand, kijkend naar het gekrioel van mensen.

Hoe ik verder ga, weet ik niet. Het kan zijn dat ik door ga met het Beeldblog. Misschien begin ik aan een ander project. Wie er benieuwd naar is, moet zo nu en dan maar even op Dossiermoddergat kijken. Misschien dat ik dan met iets nieuws bezig ben.

In ieder geval ga ik door met fotograferen. Wie dat wil volgen kan het best dagelijks naar www.gerardtonen.com kijken of mij volgen op Instagram: https://www.instagram.com/gerardtonen/.

Zaterdag 22 september, Amsterdam

Vrijdag 21 september, Lhee

Donkere luchten wisselen blauwe luchten af. De donkere luchten zijn vandaag wel heel donker. Af en toe heeft een regenboog het lef zich te laten zien. Herfst. Bij elke windvlaag vindt er een salvo van eikels plaats. ’s Nachts bekogelen de eiken ons kleine huisje. Wie een eikel van grote hoogte op zijn hoofd heeft gehad, weet dat het best onaangename dingen zijn, eikels. Ze gunnen me zelfs geen slaap. Hun salvo’s gaan dag en nacht door. Hoop zo dat hun munitie binnenkort op is.

Donderdag 20 september, Den Haag/Lhee

Woensdag 19 september, Scheveningen

Dinsdag 18 september, Den Haag

Maandag 17 september, Lhee

Volstrekt atypische foto’s voor me. Als er bij mij geen mensen opstaan vind ik het al snel niet bij me passen. Ik ben graag in de natuur, maar fotografisch vind ik natuur niet zo interessant. Vandaag toch maar eens het bos ingetrokken.

Zondag 16 september, New York/Lhee

3x New York, stad waar ik nooit genoeg van krijg.

Zaterdag 15 september, New York/Lhee

2x America. 2x Trump.

Vrijdag 14 september, New York/Lhee

2x New York. 2x hond.

Donderdag 13 september, Amsterdam

Afspraak in Amsterdam. Ik heb geen tijd om door de stad te zwerven. Wel om een rondje Centraal Station te doen.

Woensdag 12 september, Amsterdam

Dinsdag 11 september, New York/Lhee

9/11

Maandag 10 september, Amsterdam

Ik slenter wat door Amsterdam en kom liefst drie belangwekkende boodschappen tegen.

Zondag 9 september, Lhee

Gijs is al een tijd niet op de foto geweest. Niet vreemd, want elke keer als ik mijn fototoestel pak, probeert hij zich te verbergen. Dit keer is het hem niet helemaal gelukt.

Zaterdag 8 september, Lissabon/Lhee

Nog eens 3x street art uit Lissabon.

Vrijdag 7 september, Amsterdam

Deze tekst, mooie tekst, staat onder de brug als je van het Centraal Station in Amsterdam met je fiets naar de Singel rijdt. Ik fotografeer de tekst even voordat ik met Anne ga lunchen. Op de terugweg rijd ik met grote vaart onder het viaduct door. Op het eind moet je rechtsaf slaan, daarna een brug op met een bochel en dan ben je eigenlijk al bij het Centraal Station. Maar het regent keihard. Ik vlieg de helling af, leve OV-fiets. Op het eind ga je dan rechtsaf, waarna je de brug met de bochel op rijd. In die rechter bocht neemt een vrouw de binnenbocht. Dat kan niet, want ik kom er aangereden, in vliegende vaart. Ik probeer haar te ontwijken. Ga volop op de rem staan. Ik voel mijn achterwiel wegdraaien en in een glijdende slow motion beweging, zo lijkt het, lig ik even later op de grond. Fiets schiet weg. Mijn schoen is uit. Ik weet zeker dat mijn broek gescheurd is, mijn jas kapot, mijn computer verbrijzeld omdat ik op mijn rug op mijn rugtas val.
Ik sta op. Niets gebroken, geen kneuzingen. Niets is kapot, mijn broek niet, mijn jas niet, mijn computer niet. Ik ben nog nooit zo gaaf gevallen. Geen idee waar ik dat aan te danken heb. Is het mijn val-ervaring als voetbalkeeper, lang, heel lang geleden? Vele mensen snellen op mijn toe. Ze maken zich zorgen over een man op leeftijd die onderuit ging. Ik kan ze geruststellen: niets aan de hand.

Donderdag 6 september, Lhee

Vanaf vandaag was dat eens. Heerlijke zomeravonden in wat vermoedelijk de mooiste zomer van mijn leven was. Ik heb het dan over het weer. Mooiere zomers kan ik mij niet herinneren. Of misschien ligt het aan mijn beleving. Vroeger betekenden zomers sowieso niets voor me. Vandaag de eerste smerige regendag, de temperatuur daalt. Weg mooie zomer.

Woensdag 5 september, Amsterdam

2x honden in Amsterdam.

Dinsdag 4 september, Lissabon/Amsterdam/Lhee

2x liefde.

Maandag 3 september, Amsterdam

Zondag 2 september, Lissabon/Lhee

Ik ontwikkel nog wat foto’s uit Lissabon en kom twee foto’s van mijzelf tegen. Ik heb bijna, op 23 september is dat het geval, 365 dagen foto’s in dit fotoblog geplaatst. Alle foto’s die te zien waren, heb ik zelf genomen. Eén dag van die 365 dagen mogen er, vind ik, foto’s van iemand anders zijn te zien, namelijk van Wyb. Van maker word ik onderwerp.

Zaterdag 1 september, Lhee

Toen ik voor het eerst ons huis en de tuin zag, schrok ik. De omvang van de tuin is gigantisch, wat voor mij synoniem is met werk waar ik helemaal niet op zit te wachten. Met handen in de grond wroeten? Bah. Elke minuut besteedt aan een tuin is een verloren minuut. Ik weet dat er mensen zijn die er anders over denken. Wat ik onbegrijpelijk vind.
Het moet gezegd, ondanks de enorme omvang, valt het werk erg mee. Eigenlijk is onze tuin onderdeel van het bos. In de perken staan planten, struiken en bomen die ook in het bos staan. Ze kunnen tegen een stootje en groeien hun eigen weg. Een paar uur per jaar snoeit Wyb de excessen weg.
Denk niet dat ik helemaal niks doe. Ik ben er voor het maaien. Ik beschouw het maar als een bezoekje aan de sportschool, wordt het maaien opeens nuttiger. Gelukkig hadden we dit jaar een enorme warme zomer en wilde er niets groeien. Ik heb nauwelijks hoeven maaien. Alleen daarom ben ik al voor warme zomers.
Even een voetnootje. Die kat zit er heel stoer bij, maar steekt geen poot uit.