Dossiermoddergat.nl

Moddergat ligt op het uiterste randje van Nederland. Als we de straat overlopen, de dijk op, dan houdt het vaste land van Nederland op. Als we naar Lauwersoog rijden, kunnen we op een gegeven moment naar links. Na een paar honderd meter rijd je door een soort zomerdijk. Vermoedelijk is het een restant van een oude waddendijk. Als je er daarheem rijdt, kom je in een van de uitgestrektste gebieden van Nederland. Weilanden, akkers tot aan de waddendijk die aan de horizon ligt. Het is een gebied waar je niemand tegenkomt. Hoogstens rijdt een tractor langs van een van de boeren die achter de oude dijk woont.

Toen we gisteren uit Lauwersoog terugreden, zag ik een bankje op de oude dijk staan. Als ik een bankje op een dijk zie, moet ik meteen aan ons poëziebankje denken. Bij ons trouwen vroegen Wyb en ik geld om op de dijk bij Moddergat een poëziebankje te zetten. Aan het bankje zou een kistje met een paar prachtige dichtbundels. Het is er nooit van gekomen omdat we tegen een enorme berg bureaucratie aanliepen. Een bankje op een dijk? Dat schijnt levensgevaarlijk te zijn. De dijk zou eens onstabiel worden door het werk op de dijk.

Op de oude waddendijk dus opeens wel een bankje. Het was gisteravond te donker om foto’s te maken. Gelukkig kwamen we er vandaag weer langs. Wyb was verrast, die had het gisteren niet gezien. Aan het bankje hangt een kist waar je je mijmeringen kwijt kunt. Het bankje is daar dus neergezet door geestverwanten. Wyb schrijft een paar gedachten in een schrift. Ik maak de foto van Wyb onder de boom. Als ik me omdraai, zie ik het eindeloze landschap. Opnieuw de moeite waard om een foto te maken.

Op de bovenste foto staat onze keuken in Moddergat. De keuken heeft nog nooit zo op de foto gestaan. Dat was onmogelijk want de keuken is erg klein. Hier op de foto lijkt het nog wat, maar hij is echt heel klein. Ik kon hem zo op de foto nemen omdat ik een nieuwe cameralens heb. Voor wie er verstand van heeft: een canon zoom 16-35mm. De camera heeft de eigenschap om heel veel in beeld te kunnen brengen. Ik ben er erg blij mee, vooral omdat hij haarscherp fotografeert. Het licht in de keuken was best beroerd. Het resultaat is niet optimaal, maar mag er best zijn. Deze lens is vooral geschikt om landschappen te fotograferen, daarvoor heb ik hem gekocht.

Terwijl we naar Lauwersoog rijden om in ’t Ailand wat te eten, maak ik de onscherpe opname. Ik ben opzoek naar de perfecte onscherpe foto. Ja, die bestaat. Wyb zit aan het stuur, ik zit er naast uit het autoraam te fotograferen. Zo maak ik met de lens mijn eerste landschapsfoto.

Achter in onze tuin staat een oude schuur. Een pittoreske ding. Regelmatig staan er vreemden in onze tuin met een fototoestel die vragen of ze een foto van de schuur mogen maken. Uiteraard mag dat, iedereen moet van ons efrgoed kunnen genieten.

Er doet zich wel een probleem voor met die schuur. Sinds een paar weken wordt de schuur belaagd door vogels, vooral merels en vlaamse gaaien. Maar ook mussen en koolmeesjes doen mee. Met enig fanatisme pikken ze het stro van het dak. Geen idee wat het nut daarvan is. In de lente begrijp ik het, dan hebben ze die strootjes nodig voor hun nesten. Maar nu? Geen idee wat ze ermee doen.

Voor de schuur is het funest. Langzaam breken de vogels de schuur af. Kijk maar eens goed naar het dak, er vallen meer en meer gaten. Ik zal onze huiseigenaar deze foto ook eens sturen. Er schijnen spullen van hem in te staan, het is de enige plek waar wij niet in kunnen. Ik hoop niet dat het spullen zijn die droog moeten staan. Ik heb hem eerder op het sloopgedrag van de vogels gewezen. Toen deed hij er niets aan. Nu begin ik me over het dak toch echt ongerust te maken.

Achter in onze tuin staat een oude schuur. Een pittoreske ding. Regelmatig staan er vreemden in onze tuin met een fototoestel die vragen of ze een foto van de schuur mogen maken. Uiteraard mag dat, iedereen moet van ons efrgoed kunnen genieten.

Er doet zich wel een probleem voor met die schuur. Sinds een paar weken wordt de schuur belaagd door vogels, vooral merels en vlaamse gaaien. Maar ook mussen en koolmeesjes doen mee. Met enig fanatisme pikken ze het stro van het dak. Geen idee wat het nut daarvan is. In de lente begrijp ik het, dan hebben ze die strootjes nodig voor hun nesten. Maar nu? Geen idee wat ze ermee doen.

Voor de schuur is het funest. Langzaam breken de vogels de schuur af. Kijk maar eens goed naar het dak, er vallen meer en meer gaten. Ik zal onze huiseigenaar deze foto ook eens sturen. Er schijnen spullen van hem in te staan, het is de enige plek waar wij niet in kunnen. Ik hoop niet dat het spullen zijn die droog moeten staan. Ik heb hem eerder op het sloopgedrag van de vogels gewezen. Toen deed hij er niets aan. Nu begin ik me over het dak toch echt ongerust te maken.