Dossiermoddergat.nl

gerardtonenblogt

2018, januari

Woensdag 31 januari, Amsterdam

Amsterdam lag er vandaag wel heel donker en somber bij. Lhee trouwens ook.

Dinsdag 30 januari, Nijmegen

Vandaag mocht ik weer naar Nijmegen voor een RvT vergadering van de schouwburg en De Vereeniging. Op de Oranjesingel kwam ik een oude vriend tegen, de imker. Een paar jaar geleden fotografeerde ik hem ook. Blij dat hij er nog zo mooi bijstaat. Volgens mij is er iemand die van hem houdt en af en toe bijwerkt.

In de Van Welderenstraat kwam ik een nieuw fenomeen tegen. In China zag ik ooit een hondencafé, hier is een kattencafé. Jammer dat Gijs en ik niet samen naar een kattencafé kunnen. Gijs heeft het niet zo op andere katten. Wordt vast bonje. Ik vrees dat hij alle andere katten het café uitslaat.

Maandag 29 januari, Lhee

Foto’s uit de achtertuin.

Zondag 28 januari, Dwingeloo

We wandelen in de bossen bij het Dwingelderveld en dan komen we op een open plek in het bos zomaar een wipkip tegen. Nergens ander speeltuig te zien, nergens kinderen. Een eenzaam, desolaat gezicht, een verdwaalde wipkip. Hebben ooit kinderen op haar gereden? Heeft ze ooit plezier beleefd? Niemand die het kan zeggen. Misschien staat ze hier al jaren eenzaam te zijn. Wyb en ik hebben de neiging om de dierenambulance te bellen. Maar is er een asiel voor verwaarloosde wipkippen? Geen idee. De aankomende tijd gaan we haar in de gaten houden. Mocht de wipkip inderdaad wegkwijnen, dan zullen we zeker ingrijpen. Er moet toch ergens een opvang zijn voor verlaten wipkippen.

Zaterdag 27 januari, Assen

Eindelijk naar The American Dream, een tentoonstelling van moderne Amerikaanse realistische kunst in het Drents Museum. Toch mooi dat je in Assen dan zomaar Hoppers, Warhols en Katz’s tegenkomt. Jammer alleen dat de tentoonstelling zo klein is. Het smaakt naar zoveel meer. Binnenkort maar naar Emden in Duitsland, waar een wat grotere tentoonstelling onder deze titel is ingericht. Amerikaans realisme en straatfotografie hebben trouwens verrekte veel gemeen.

Vrijdag 26 januari, Lhee

Gelukkig is er altijd mijn buurtvriendin die mij bijstaat.

Donderdag 25 januari, Lhee

Dit is een lammetje. Het lammetje is 63 jaar, het staat op de allereerste foto’s die ooit van mij zijn gemaakt. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit met het lammetje heb gespeeld. Het stond ergens in een kast en heeft ook jaren in een doos gelegen. Zo nu en dan zag ik het lammetje en elke keer moest ik weer constateren dat het langzaam implodeerde.
Het lammetje is niet kapot gegaan omdat het zoveel is aangeraakt. Wat we hier zien is het vergaan van plastic, plastic dat zichzelf afbreekt. Eens was het lammetje geel en had het onschuldige blauwe ogen. Tot mijn dertigste heeft het lammetje zich goed gehouden. Daarna vielen er gaten in. Op een gegeven moment kon het zelfs niet meer staan. Nog veel later krulde het zichzelf op en werd het platter en platter. Vermoedelijk kan ik niet meer meemaken dat het lammetje zichzelf helemaal heeft opgelost. In die zin gaat het lammetje mij toch overleven.

Woensdag 24 januari, Lhee

Zo ligt hij vredig en lief te slapen. Zo is hij weer de seriemoordenaar zoals we hem vaak kennen.

Dinsdag 22 januari, Lhee

De laatste lezer. Of beter: eindelijk weer eens goed in een boek lezen. ‘Overvloed en onbehagen’ van Simon Schama, prachtig boek over de 17e eeuw, onze Gouden Eeuw. Zelfs met enige trots lees ik dat we nooit een hoger gezag hebben geaccepteerd en dat we een vrijhaven waren voor iedereen die anders dacht. Iedereen die in maart voor de gemeenteraad gaat kiezen zou eerst dit boek moeten lezen, weet men tenminste uit welk DNA wij zijn opgebouwd.

Maandag 22 januari, Moddergat

Echo van het afgelopen weekend. We lopen sinds lang weer eens de pier bij Moddergat af. Het meest fotogenieke landschap dat ik ken.

Zondag 21 januari, Moddergat

De geest moet waaien.

Zaterdag 20 januari, Moddergat

Ongebruikelijke pose. Met de poten in de modder. De sloot achter ons huisje zit dicht waardoor er in ons tuintje een soort meertje ontstond. Alle meidoornstruiken zijn verdronken. Mijn graven komt te laat. Neemt niet weg dat ik met plezier het water door mijn geul in de sloot zie lopen. Een typisch gevalletje van de put dempen nadat het kalf is verdronken.

Triest nieuws. Alle koeien die in de wei achter ons huisje liepen zijn verkocht. Grote kans dat ze zijn geslacht. Wat keken we er altijd graag naar. De koeien hadden geen enkele functie. De kalfjes liepen tussen de oudere koeien, er was ook nog een stier. Vermoedelijk was het de laatste wilde kudde koeien van Nederland. De boer van wie ze waren, is ernstig ziek. Zo gaan veranderingen, zelfs in Moddergat, soms met grote stappen.

Vrijdag 19 januari, Fukuoka/Lhee

Vandaag ontdekt hoe ik een mooie kitsch foto kan maken. Kwestie van veel schuiven in Lightroom. Grappig, vroeger had ik een donkere kamer, nu heb ik een lightroom. Ik heb meteen maar een foto die ik in Fukuoka in Japan nam onder handen genomen. In een zen tuin daar kwamen we een net getrouwd stel tegen. Een fotograaf en zijn crew sloofden zich uit om de mooiste beelden te krijgen. Ik hield er dus deze kitsch foto aan over.

Donderdag 18 januari, Amsterdam

Station Amsterdam Sloterdijk. Zo reis ik langs wat stations. Vandaag lag gansch het raderwerk stil door de storm. Gisteren gelukkig niet, waardoor ik deze foto kon maken.

Woensdag 17 januari, Amsterdam

Het gebeurde zo vaak in de geschiedenis, de massa die de verkeerde kant op kijkt.

Dinsdag 16 januari, Lhee

Gisteren was het Blue Monday. De dag van vandaag laat meteen een ander gezicht zien: een regenboog steekt een middelvinger op naar die Blue Monday. Alhoewel. Het blijft een tijd van donkere wolken.

Maandag 15 janauri, Fukuoka/Lhee

Pas later op de dag hoorde ik dat het Blue Monday is, de meest deprimerende dag van het jaar. Wat mij betreft klopte het. Ik was thuis en er was niets te fotograferen. Inspiratie nul. Sowieso was het licht te modderig om een foto te maken. ’s Avonds werkte ik aan de Japan-foto’s en kwam een foto van de leukste Japanse tegen die we daar zijn tegengekomen. We zaten in een restaurant en al snel kregen we contact met deze vrolijke dame waarmee we verder het hele etentje lachend hebben doorgebracht. Ik vind deze yellow dame wel een goed tegenwicht tegen die Blue Monday. En ik heb mijn fotoreeks gered.

Zondag 14 janauri, Cartagena/Lhee

Ik vind deze foto wel symbool staan voor mijn generatie. Volgens mij hebben de meesten zich opgesloten achter veilige hekken, in weldadige cocons, in riante huizen. Ik kom ze vrijwel nergens meer tegen. Op stations, in treinen, in de cafe’s, de restaurants, op de plekken waar ik kom, zie ik ze nauwelijks meer. Het kan ook zijn dat zij zich opgesloten hebben in de files waar mijn trein langs raast, in hun riante auto’s. Geen idee waar ze zijn. Kan het dat een generatie zich nog voor haar dood oplost, gewoon verdwijnt uit ieders zicht? De implosie van de babyboom generatie.

Niet helemaal waar. Het theater is de plek bij uitstek waar ze nog samenkomen. Het theater is de plek waar de babyboomers nog wel eens verzamelen.

Zaterdag 13 januari, Lhee

Franka, de hond van de eigenaren van de Bospub, is een van onze beste vriendinnen. Vanmiddag met haar gewandeld, daarna nog lang rond het kampvuur gezeten, onder anderen met onze toekomstige buurjongetjes. Op de onderste foto is het gezin te zien waar Franka toe behoort. Over enkele maanden zijn ze onze nieuwe buren, vanaf maandag wordt hard aan hun nieuwe huis gewerkt

Vrijdag 12 januari, Cartagena/Lhee

Nog even de muren van Cartagena.

Donderdag 11 januari, Amsterdam

No comment.

Woensdag 10 januari, Amsterdam

Wyb en ik hebben ieder verschillende afspraken in Amsterdam. Goed gepland, zodoende kunnen we samen op en neer reizen. Na de afspraken duiken we snel even het Stedelijk in om te kijken hoe de verbouwing is afgelopen. Goede beslissing, want hierdoor kan ik bovenstaande foto. Iconische foto.

Je kunt van die Beatrix Ruf zeggen wat je wil, maar ze heeft het Stedelijk flink opgeknapt. De ruimtes zijn er enorm op vooruit gegaan. Ik heb nog nooit zo’n levendig Stedelijk gezien. De kelder waar de vaste collectie is te zien, is wel een zooitje. Al die ongelooflijk waardevolle kunstwerken zijn uitgestald alsof het een kringloopwinkel is. Laat onverlet dat het een verrassende kringloopwinkel is, even verrassend als alle exposities op de verdiepingen daar boven.

Dinsdag 9 januari, Cartagena/Lhee

Ik ben druk in gesprek met de eigenaar van deze boekenstand in Cartagena om de stand over te nemen. De man die daar voor zijn ventilator wat zit weg te dromen tussen kasten vol boeken, dat is toch wel een ideaalbeeld. Vermoedelijk kan ik vanaf 1 maart deze boekenstand de mijne noemen. Ben al met een cursus Spaans begonnen.

Maandag 8 januari, Lhee

Gijs wordt even wakker uit zijn winterslaap. Ook op deze foto lijkt het een stoere kat. Maar zelden een kat ontmoet die zo’n koukleum is. Met moeite loopt hij naar buiten om te piesen of te poepen. Daarna rent hij zo snel mogelijk terug naar de warme woonkamer om weer in een diepe slaap te zakken.

Zondag 7 januari, Lhee

Kerst voorbij. Oud en Nieuw voorbij. Drie Koningen voorbij. Het einde van de kerstboom waar we minder van hebben genoten dan anders, maar daar stond veel tegenover. De ballen gaan weer de zolder op, de boom verdwijnt achter de schuur in het bos.

Zaterdag 6 januari, Cartagena/Lhee

Beroerd, somber weer. Donkere dagen na Kerst. Netflix-weer. Slecht licht om foto’s te maken. Gelukkig zijn er nog de foto’s uit het zonnige Cartagena.

Vrijdag 5 januari, Moddergat

l’Histoire se répète. Ik rij naar Moddergat om te kijken of we door de storm geen schade hebben opgelopen. Bij de een na laatste storm waaide een kwart van de dakpannen van het dak. Bij de laatste storm kwamen vier dakpannen naar beneden. Tot mijn opluchting: geen schade aan het dak. Ik tref alleen de vuilnisbak in dezelfde positie als de vuilnisbak in Lhee na de storm. De deksel is hier zelfs van de bak afgescheurd. Het zal, maar dat is niet vreemd voor Moddergat, hier weer stevig tekeer zijn gegaan.

Donderdag 4 januari, Cartagena/Lhee

Blauw. Zie hier het bewijs dat keepersgeluk bestaat. Wat een onnoemelijk geluk om zo’n foto te kunnen maken. Een pure gelukstreffer. Maar niet helemaal. Het is keepersgeluk. Het woord keeper moet bij het woord geluk worden toegevoegd omdat het niet helemaal geluk is. Deze foto heb ik gemaakt omdat ik vrijwel altijd mijn fototoestel bij me heb en altijd mijn ogen open heb. Zonder die laatste twee aspecten had ik die foto nooit kunnen maken.