Dossiermoddergat.nl

Wachtkamers

Vrijdag 22 mei 2015, Lhee

Ik rij langzaam naar het ziekenhuis. Ik geniet van het Drentse landschap, de koeien staan opmerkelijk tevreden in de wei. De laatste tijd probeer ik mijn leven sowieso langzamer te leven.
Toen Wyb regelmatig in mijn auto begon te zitten, noemde ze mij de Indiase taxichauffeur. Niet onterecht. Ik heb wat afgejakkerd en wat bekeuringen moeten krijgen. Ik heb er in mijn leven ook veel gehad, maar het hadden er veel meer moeten zijn.

Ik ben veel te vroeg, zelfs als ik zo doorrij, ben ik veel te vroeg in het ziekenhuis. Niet dat ik dat erg vind. Ik hou van wachtkamers. Dat klinkt raar, maar het is wel waar. Uren wachten op een vliegveld is voor mij geen straf. Ik hou ervan om tussen twee reispunten te zitten.
Je komt ergens vandaan, je gaat ergens naar toe en om wat voor reden moet je op die tocht wachten. Het leven staat dan even stil. Tijd om te kijken en wat te zitten. Wachtkamers doen me denken aan die schoolvakanties op de basisschool waar maar geen einde aan kwam. De dagen van helemaal niets doen, alleen maar wachten opdat je weer naar school moest.

‘Gezien het feit dat het zo lang geleden is en er eigenlijk geen specifieke schuldigen zijn aan te wijzen, ziet het er niet naar uit dat er in de zaak van de Fyra geen koppen zullen rollen.’ Autorijden en onderwijl naar de radio luisteren, daar krijg ik niet genoeg van.

Toch wonderlijk dat politieke bestuurders, politici in het algemeen, nooit de consequenties van hun beslissingen hoeven te voelen. Ze kunnen in feite doen wat ze willen. Domme beslissingen, de belastingbetaler op kosten jagen met nutteloze projecten, zaken kapot maken, ze mogen de meest onverantwoorde besluiten nemen en nooit gaan ze dat persoonlijk voelen.
Volgens mij is dat het enige functie in Nederland waarbij dat het geval is. Een werknemer kan worden gestraft vanwege slecht functioneren, een directeur kan daarvoor de bak indraaien, een ondernemer kan failliet gaan. Allemaal grote consequenties. Zelfs een eenvoudig bestuurslid van een kleine stichting kan zijn huis kwijt raken als hij onverantwoorde beslissingen neemt.

Jan Timmer, oud-voorzitter van de Raad van Commissarissen van de NS, noemde de privatisering van de spoorwegen de moeder van alle kwaad. Dat geloof ik ook wel. Ik ben best voor marktwerking, niets is gevaarlijker dan de overheid, maar dan moet het wel een echte markt zijn. De privatisering van de spoorwegen was marktje spelen, evenals de privatisering van de gezondheidszorg en andere nutsvoorzieningen. Het lijkt heel wat die privatiseringen, maar ze zijn in strenge randvoorwaarden geklonken en van concurrentie is vaak geen sprake, een nep markt dus. Een met de mond beleden markt, een politieke markt dus.

Overigens trok die Jan Timmer, oud-directeur van Philips, toen hij voor het eerst bij de minister op bezoek ging zijn colbert uit. Hierdoor werden zijn bretels zichtbaar met doodskoppen erop. De verhouding tussen NS en het ministerie was om te huilen.
Wat een kinderachtige man die Timmer. Als hij zijn machogedrag nou had gebruikt om die treinen op tijd te laten rijden, gaat hij verdomme handje drukken met de minister. Een moderne koppensneller gaat op jacht.

De specialist laat me weten dat ik beter ben. Dat wist ik al want ik ben weer full swing aan het werk. Als je dit hebt gehad, heb je wel verhoogde kans dat zo’n virale ontsteking aan de hartzak terugkomt. En die hoge bloeddruk moet ik ook wat aan laten doen.
Opgelucht rijd ik terug naar Lhee. Ik moest vanmiddag weer een hartfilmpje laten maken. En je weet het natuurlijk nooit. Ik vind het menselijk lichaam nou niet bepaald een betrouwbaar instrument. Als i het doet is het een heerlijk ding, maar het is zo verrekte moeilijk te repareren en je weet zeker dat het op een gegeven moment ophoudt.

Ik ben zo’n anderhalf uur in het ziekenhuis geweest. Als ik de radio aanzet, hebben ze het nog steeds over de Fyra. Niet gek, want deze mislukking kostte ons 11 miljard euro. Ik denk niet dat er een claim komt naar Zalm en Kok die het project op neo-liberale wijze doordrukten.

De koeien staat nog steeds buitengewoon tevreden in de wei. En ik zit buitengewoon tevreden in de auto. Nog even respijt wat dat hart betreft. Maar ja, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.