Dossiermoddergat.nl

Winter

Woensdag 8 februari, Lhee

Het is diverse keren gebeurd. Mensen zijn in de zomer bij ons op bezoek en we zitten in de weldadig schaduw van de beuk te genieten van de mussen die kwetterend in de heg zitten. Gijs ligt lui in de zon op het gras.
‘Wat wonen jullie hier toch prachtig.’
We kunnen het niet anders dan beamen.
‘Maar in de winter zal het wel anders zijn. Dan zit je hier wel afgelegen. Als het sneeuwt en ijzelt kom je hier nooit meer weg.’

Ja, dat is wel een puntje. Let op het verkleinwoord. Eigenlijk valt het best wel mee. Een kilometer rijden en we zitten op wegen waar is gestrooid. Dat neemt niet weg dat de sneeuw en de ijzel mijn dagen nog langer maken. Ik had er geen rekening mee gehouden. Ik ben zo gewend dat ik in mijn auto stap en weg kan rijden. Maar deze dagen, nu het hier in Drenthe voor de zoveelste keer wit is, sta ik toch een half uur eerder op om zeker te weten dat ik de trein haal.

Eerst de ruiten krabben, voorzichtig de onverharde weg af en dan de geasfalteerde weg op die voor ons huis ligt. Het beroerde van de weggetjes hier is dat er zoveel bomen langs staan. Vorig jaar heeft Wyb nog moeten ervaren dat een boom bij een botsing best hard is.
Normaal gesproken niet erg een half uurtje eerder opstaan. Maar nu ik een paar keer in de week naar Rotterdam reis voel ik die half uurtjes wel. Normaal sta ik nu om kwart voor zes op om de trein van vijf voor zeven in Hoogeveen te halen. Een half uurtje eerder betekent om kwart over vijf opstaan. Net even te vroeg voor me. Het voordeel van die trein is dat hij rechtstreeks naar Rotterdam rijdt. Een ongekende luxe voor wie in de jungle van Nederland woont.

Vanochtend moest ik om half elf in Amsterdam zijn. Sinds ik die reizen naar Rotterdam maak, ligt Amsterdam opeens dichterbij. Geen idee waarom ik ooit geklaag heb over het heen en weer reizen naar Amsterdam. Ik rij vandaag naar het station van Meppel dat even verder weg ligt dan Hoogeveen. Aangezien ik vanavond misschien naar een voorstelling ga, is het handiger om de auto daar neer te zetten. Kunnen we weer gezellig met twee auto’s terugrijden naar Dwingeloo. Dat gebeurt verdomme veel te vaak, eigenlijk zo stom, rijden Wyb en ik in twee verschillende auto’s rond het middernachtelijk uur van Meppel naar Dwingeloo. Het kan helaas niet anders.

Vanmorgen in de auto hoorde ik minister Hennis, net terug uit Mali waar ze ‘onze jongens’ had bezocht die daar op missie zijn, het volgende zeggen: ‘het gaat om ownership, eigenaarschap, dus.’ Het valt me de laatste tijd vaker op. Gebruikt iemand een Engels woord, geven ze er meteen de vertaling bij.

Verdomd. Ik heb besloten vanavond niet naar de voorstelling te gaan. Ik ben gewoon te moe. Dus Wyb moet vanavond alleen rond het middernachtelijk uur naar huis rijden. Op de radio wordt ditmaal militair commandant Middendorp geïnterviewd. Op een gegeven moment hoor ik hem zeggen: ‘het heeft alles met awarness, bewustzijn, te maken.’ Het lijkt wel alsof defensie met een frontale aanval op de Nederlandse taal bezig is. De helft van het militair materieel staat stil omdat ze geen geld meer hebben voor onderhoud, de schappen waar normaal de voorraad munitie ligt schijnen leeg te zijn (het geld is op), hebben ze besloten het Nederlands eens lekker te attaqueren.

Kiek

Dinsdag 7 februari 2017, Rotterdam

Misc

Gevonden

Rotterdam

Benne

Trias politica

Maandag 6 februari, Rotterdam

Wel eens nagedacht over de trias politica? Vermoedelijk nauwelijks. Heb ik zelf ook opmerkelijk weinig gedaan. Toch fout, we moeten er echt meer aandacht aan besteden. Dit is noodzakelijk omdat dit systeem, dan volgens mij de basis is van onze veiligheid, onder druk staat.

Voor wie het niet weet: de trias politica heeft met de scheiding van de macht te maken. Zoals het woord al zegt, zijn er drie machten. Een wetgevende macht, die de wetten opstelt (de regering en de Eerste en Tweede Kamer). Een uitvoerende macht, die het dagelijks bestuur van het land uitoefent (de regering) en de rechterlijke macht (de rechters) die deze uitvoering toetst aan de wet.

Niet belangrijk? Dank je de koekoek. Het systeem beschermt ons tegen willekeur en wetteloosheid. Stel dat we alleen een wetgevende en uitvoerende macht hadden. Dat zou betekenen dat na elke verkiezing de wet en de uitvoering daarvan veranderd kan worden. Een nieuwe regering zou naar hartenlust en met willekeur de wetten naar zijn hand kunnen zetten.

Gelukkig is wetgeving een precies en langdurig proces. Een wet mag geen licht doorlaten, een wet moet helder en duidelijk zijn. Nou valt dat helder zijn vaak tegen, maar goed, hij moet het liefst wel zo duidelijk mogelijk zijn. Als een wet eenmaal is vastgelegd en aangenomen dan is er de rechterlijke macht die de uitvoering toets aan die wet.

In toenemende mate wordt duidelijk dat we dit systeem moeten beschermen. Vooral politici en bestuurders die hun wil willen doordrukken, vinden die rechterlijke macht lastig. Worden hun dictatoriale neigingen zomaar getoetst en beoordeeld aan wat vroegere generaties als belangrijk hebben vastgelegd.

Geen wonder dat twitterende gekken als Trump en Wilders de pestpokken hekel aan rechters hebben. Krijgen ze opeens te maken met redelijkheid en billijkheid. Aan de geïrriteerdheid van Wilders kunnen we aflezen wat belangrijk is in Nederland. Hoe erger hij geïrriteerdheid is over iets, hoe meer we dat iets moeten waarderen. De rechterlijke macht beteugelt zijn gedram, beteugelt populisten.

Trump en Wilders zullen geen gelegenheid voorbij laten gaan om de rechterlijke macht zwart te maken. Laten we daar alert op zijn. Want dat zwart maken is hun poging om onbeperkte macht te krijgen.

Aan die trias politica is eeuwen hard gewerkt om hem te vervolmaken. De oude Grieken waren er al mee bezig en via allerlei tussenstappen wist Montesquieu het systeem scherp te formuleren. Trias politica, het klinkt als iets ver van je bed. Ik denk dat het er juist voor zorgt dat je veilig in je bed kunt liggen. Sommige gekken wilden bepaalde groepen het liefst deporteren en ausradieren, wat in de geschiedenis natuurlijk ook volop is gebeurd. Altijd staan er nieuwe gekken op, die hetzelfde willen, of juist weer andere groepen willen deporteren en ausradieren.

Momenteel zijn die gekken volop onder ons. Voordat je het weet, verzinnen ze weer een smoesje om de macht te grijpen. Ik heb mij voorgenomen de trias politica te koesteren omdat het ons beschermt tegen de ander. We moeten ons vooral niet laten wijsmaken dat het rechtssysteem, of een bepaalde rechter, niet deugt. Onzin. De rechter is onafhankelijk en heeft het laatste woord. Zo zijn de spelregels die nu al heel lang hun waarde hebben bewezen.

Trump sprak over de so-called judge die vond dat zijn moslimban onrechtmatig was. Ook Wilders zit altijd te zeuren over rechters die voor hem onwelgevallige uitspraken doen. Hun getetter laat zien hoe gevaarlijk ze zijn. Laten we vieren dat we zoiets saais als de trias politica hebben. Nooit gedacht dat ik ooit zo blij met die trias politica zou zijn.

Misc

Gevonden

Rotterdam

Benne

Haakje

Zondag 5 februari, Lhee

Het haakje

Het haakje van de wc-deur
hangt al tachtig jaar naar beneden.

Het hout is door
het zwaaien ingesleten.

Het haakje is nog steeds het haakje,
het ijzeren oogje het ijzeren oogje.

De deur is nog steeds de deur,
het huis nog steeds het huis.

Alleen deden steeds andere mensen
het haakje in het oogje. Arme mens.

Misc

Gevonden

Amsterdam

Gejut

Genoemd, gelezen

Benne

Regressie

Zaterdag 4 februari, Lhee

Ik heb voor het eerst het idee dat we terug de tijd in leven. Er was altijd het vage idee dat er enige vooruitgang was in onze samenleving. Dat idee is voor mij verdwenen.

Het lijkt wel alsof we wereldwijd terugvallen naar voorbije jaren. Neem Trump. De overgang na Obama kan niet groter zijn. Met Obama in het Witte Huis was de tijd nog mild en vrolijk. Na de machtswisseling ruikt het er opeens naar de jaren ’50. Ik ruik weer de benepenheid van de Koude Oorlog. Weg vooruitgang. Terug naar de communistenjager McCarthy en de jaren dat je niet alles kon zeggen wat je wilde.

Eigenlijk is het in alle Europese landen hetzelfde. De boze burger gaat aan de touwen hangen om de boel een andere kant op te sturen. Niet de kant waar ik vrolijk van word. In Nederland is het niet anders. Moet je eens op het gezicht van Wilders letten, hij ziet er steeds verbetener uit, kijkt steeds bozer. Als je naar hem kijkt zie je de regressie. Terug naar vijftiger jaren. De man praat niet voor niets steeds over de gulden en het sluiten van grenzen. Het is sowieso een man die van opsluiten houdt, let op mijn woorden.

Maar ook anderszins voel ik de terugval in de tijd. Ik heb niets tegen vluchtelingen. Integendeel. Ik vind dat we ze warm moeten opvangen. Ik heb wel iets tegen moslims zoals ik tegen alle gelovigen wat heb. Hoe meer gelovigen in een samenleving hoe groter de intolerantie en de onderdrukking.

Ik vond in de jaren ’80, ’90 dat we best de goede kant opgingen. Nederland seculariseerde als een gek, steeds meer kerken moesten sluiten. Elk keer dat een kerk sloot, wist ik dat het land er op vooruit ging. De gristen trok zich steeds meer terug in enclaves, we hadden er minder en minder last van. In de politiek waren ze van eeuwen van dominantie teruggevallen tot een minderheid. Dat was nu echte vooruitgang.

Met lede ogen zag ik dan ook de toename van zo’n ander geloof dat uitblinkt door benepenheid en intolerantie, dat, net zoals de gristenen, ook nog eens agressief kan zijn. Sloten de gristenen de kerken, de moslims daarentegen openden de moskeeën. Heb ik iets tegen moskeeën? Zeker wel. Met de stichting van elk godshuis weet je dat het land dommer wordt. Dus niks afschudden van het geloof. In een totaal andere gedaante duikt het weer op. Komen we er ooit vanaf?

Nadat de rechter de afgekondigde immigratiestop van Trump naar de prullenbak had verwezen, twitterde de narcis in het Witte Huis: ‘The opinion of this so-called judge, which essentially takes law-enforcement away from our country, is ridiculous and will be overturned!’ Buiten zijn eigen bedrijf is niets heilig voor de man, zelfs de rechtstaat niet.

De onschuld is voorbij. We moeten weer op onze hoede zijn. Voordat je het weet tasten ze onze vrijheid aan. Let op het woordje ‘ze’. Eigenijk gebruik ik dat verkeerd. Er had moeten staan: ‘Voordat je het weet tasten ‘we’ weer onze vrijheid aan.’ We doen het natuurlijk zelf. Het volk koos Trump, het volk zal Le Pen en Wilders kiezen. Ik zei toch ‘ze’ omdat ik met ‘ze’ niks te maken wil hebben, al weet ik dat ik er onderdeel vanuit maak. Voordat je het weet moeten we weer in het verzet. Ik maak nu al een lijstje wie ik kan vertrouwen en wie niet. Het lijstje is niet lang. Hoeft ook niet want het is het beste om in kleine cellen te opereren.

Misc

Gevonden

Amsterdam

Inge

China

Muurschildering in Shaxi zoals je ze op zoveel huizen ziet.

OOO

Benne

Zakken

Zaterdag 4 februari, Lhee

Iedereen krijgt zo’n twee kilo creativiteit per dag, schat ik in, verpakt in een soort meelzak. Veel mensen vinden de zak te zwaar en weten bij god niet hoe ze creativiteit moeten laten groeien. In hun kelders staan honderden zakken te verschimmelen. Creativiteit moet je namelijk niet te lang bewaren. Na een paar dagen is de frisheid er al vanaf. Na een week is de boel verdord.

Het is niet anders. Spontaniteit, enigszins irrationeel te werk gaan, onvervaardheid zijn en doortastendheid zijn belangrijke elementen om creativiteit tot wasdom te laten komen. Weifelen, te veel dubben en de boel komt niet van de grond. Het gebruikmaken van het momentum is ook een belangrijk gegeven om het maximale uit die twee kilo te halen.

Al kun je er eigenlijk geen zinnig woord over zeggen. Ik ken ook mensen die een paar zakken bij elkaar gooien en daar dan heel lang in gaan kneden. Het resultaat hoeft niet slechter te zijn dan mijn favoriete methode van eerst doen dan denken.

Ik begin erover omdat ik er eigenlijk pas achter ben dat een zak maar twee kilo bevat. Ik dacht dat de inhoud van een zak zich net zo wonderbaarlijk vermenigvuldigde als de wijn en het brood uit de bijbel. Blijkt er toch een limiet aan te zitten.

Komt vermoedelijk omdat ik weer eens te veel aanpak. Kriskras door het land. Hier een klus, daar een klus, daar een project. Gevolg: de zak is na een ochtend en een middag leeg, schiet er alweer niks over voor een blog.

Woensdag ben ik met een nieuw experiment begonnen. Met een componist en twee cabaretiers doen Wolter en ik een poging om tot een muziektheaterstuk te komen dat uiteindelijk op Broadway komt te staan en voor onze pensioensvoorziening moet zorgen. Voor minder doen we het niet.
De componist heeft een grote repetitieruimte waar we als klassieke kunstenaars de hele dag kou lijden. Het werkt wel, merk ik. Ieder gooit zijn zakken in het midden en husselen maar. We hebben vier van die sessies gepland. Na vier sessies bekijken we of er enige basis is om door te gaan.

Over het onderwerp en de aard van het project kan ik helaas niets zeggen. We leven nou eenmaal in een gemeenschap vol schurken, al oogt Nederland best beschaafd. Onze belangrijkste opgave: een verhaal creëren waarvan de mensen kunnen smullen. De basisingrediënten voor dat verhaal zijn er. Nu de compositie nog.

Misc

Gevonden

Amsterdam

Benne

Zakdoek

Dinsdag 31 januari, Lhee

Alles verandert. Zelfs wat ik doe als het snot uit mijn neus loopt. Vroeger had ik altijd een zakdoek op zak. ‘Heb je wel een zakdoek bij je?’ vroeg mijn moeder vaak als ik de deur uitliep. Vroeger had ik altijd een zakdoek bij me. Nu nooit meer. Sterker: ik heb geen zakdoeken meer.

Ik was gek op zakdoeken. Zo handig om er een bij je te hebben. Talrijke keren ben ik als jongen op mijn knieën gevallen. Voorzichtig zijn was iets voor mietjes. Gelukkig had ik altijd een zakdoek bij me om het bloed af te vegen. Er heeft wat bloed in mijn zakdoeken gezeten. En sperma natuurlijk. De zakdoek was eigenlijk het ultieme duizend dingen doekje.

De mooiste herinneringen heb ik aan de Sinterklaasavonden bij mijn opa en oma op de Weurtseweg in Nijmegen. Als iemand een plat vierkant of rechthoekig pakje moest uitpakken dan wist ik het wel: zakdoeken, het meest duffe cadeau dat ik me kon voorstellen. Zo blij dat ik nooit zo’n plat pakje kreeg. Zakdoeken waren er voor de ouderen, die dan speelden dat ze er ontzettend blij mee waren.

In de klerenkast van mijn moeder lag altijd een stapeltje zakdoeken. Altijd van die bruine, grijze of blauwe met van die dikke streep motieven. ‘Heb je een schone zakdoek bij je?’ Nee, natuurlijk had ik geen schone zakdoek. Mijn zakdoeken zaten onder het bloed en andere ongerechtigheden. ‘Dat ding moet echt in de was, zo onhygiënisch zo’n zakdoek.’ Mijn moeder nam mijn zakdoek in en ik liep snel naar de klerenkast om een nieuwe zakdoek van de stapel te nemen.

Langzaam verdween de zakdoek uit mijn leven. Decennia geleden heb ik er misschien nog een gekocht. De laatsten erfde ik van mijn moeder. Lang lagen er nog drie of vier in de kast. Wyb heeft geloof ik nooit zo veel met zakdoeken gehad. Wat aanvulling betreft hoefde ik niet op Wyb te rekenen. Een voor een verdwenen ze uit onze kast. Totdat er geen een meer in lag. Nadat de laatste was verdwenen, heb ik ze nooit gemist. Met het klimmen van de jaren nam de belangrijkheid van de zakdoek af.

De zakdoek werd vervangen door wc-papier en de tissue. Al moet ik toegeven dat ze nooit zo lekker snoten als de klassieke zakdoek. De klassieke zakdoek heeft een warmte die de tissue mist. Toch heb ik nooit de behoefte gehad om zakdoeken te kopen. Als ik verkouden was, kocht ik gewoon een pakje tissues.

Dit alles bedacht ik vorige week. Moet ik toch eens een blog over schrijven en schreef het idee in mijn notitieboekje. Notitieboekje klinkt romantisch. Om incorrecte beelden te voorkomen: mijn notitieboekje is digitaal. Zo nu en dan schrijf ik onder het kopje Blog een idee voor een blog op. Op die digitale pagina kan een idee soms maanden blijven rusten. Soms zelfs verrotten. Weg idee.

Gisteravond werd het idee opeens actueel. Ik at met een collega Italiaans. Het was tijd voor een belangrijk gesprek. Mijn collega was, net als ik, enigszins verkouden. Halverwege de avond haalde mijn collega een klassieke zakdoek uit zijn broekzak. Er waren dus toch nog mensen die gewoon een zakdoek op zak droegen. Misschien verandert de wereld toch niet zo snel als ik vaak denk. Dit wil niet zeggen dat ik zelf zakdoeken ga kopen. Als herinnering vind ik ze prima, de behoefte om ze te kopen blijft nog steeds uit.

Een laatste herinnering. Soms was je zo verkouden dat je keer op keer in je zakdoek snoot. Op een gegeven moment was zo’n zakdoek een vieze natte lap vol met snot waar je met weerzin je neus in zette. ‘Geef die zakdoek eens hier, zo word je nooit beter, het ding zit vol bacillen,’ zei mijn moeder dan.

Benne

Wereldleiders

Zondag 29 januari, Lhee

‘Mama, ik ben thuis, hoor.’
‘Wat ben je laat, jongen. Ik lig al op bed. Kom je even hier?’
…
‘Hoe komt het dat je zo laat bent? Waar ben je geweest?’
‘We hebben afscheid genomen van Ard van der Steur. Het was zo gezellig. Zo gelachen. Ard kende dertig verschillende namen voor jonge vrouwelijke studentjes. Hertje, jachtbokaal, kaasje, reetje… ‘
‘Ja, ja, stop maar. Het is wat, heren onder elkaar. Fijn dat je zo’n plezier hebt gehad. Maar ik wil wel dat je je gedraagt, Mark.’
‘Natuurlijk, mama. Kom, ik ga naar bed. Net iets te veel gedronken.’
‘Heb je gehoord dat Donald Trump moslims uit een aantal landen gaat weren? Dat is vanavond al ingegaan.’
‘Ja, typisch Trump. Koenders heeft al gereageerd.’
‘Die meneer van Groen Links…’
‘Jesse Klaver bedoel je?’
‘Ja, die Klaver wil dat jij als premier ook reageert. Alle grote wereldleiders hebben hun afkeuring al uitgesproken over de maatregel.’
‘Mama, ik wil naar bed, slapen.’
‘Ga je dat wel doen, lieverd?’
‘Als Angela Merkel daar iets over zegt, is dat toch heel anders dan dat ik daarover iets zeg.’
‘Hoezo dan?’
‘We zijn zo’n klein landje. En u weet nu hoe Donald Trump is. Voordat je het weet is hij boos en wil hij niet meer met je praten.’
‘Mark, je bent een liberaal, je bent toch voor vrij verkeer van mensen.’
‘O, mama, alsjeblieft geen principiële discussies. Ik val om. Trouwens, het gaat om moslims, terroristen, waar hebben we het over.’
‘Dat valt me nou zo tegen dat je dat zegt. Het gaat over discriminatie. Hoe hebben je vader en ik je nou opgevoed?’
‘Je mag niemand discrimineren.’
‘Precies.’
‘Maar hij neemt gewoon een anti-terrorisme maatregel, dat heeft niks met discriminatie te maken.’
‘Hij scheert alle moslims over een kam. Stel dat hij dat met joden had gedaan.’
‘Mama, doe nou niet zo flauw. Dat is toch heel anders, dat weet u ook wel.’
‘Helemaal niks anders. Dus jij had in de jaren dertig van de vorige eeuw ook niets gedaan toen Hitler maatregelen tegen de joden afkondigde.’
‘Natuurlijk wel. Dat is zo anders. Dat kun je niet met elkaar vergelijken. Ik heb er trouwens helemaal tabak van die vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog. Dan maak je het meteen zo beladen. Dat weet u ook wel.’
‘Ik zie niet in waarom de vergelijking niet goed is.’
‘Ik denk dat een groot deel van mijn achterban het wel eens is met Trump. Als ik daar te veel afstand van neem, lopen ze zo naar Wilders.’
‘Soms gaat het om principes, jongen.’
‘Principes, mama, wat is er vanavond met u gebeurd? Principes staan goed besturen zo in de weg.’
‘Ik vind het heel slap van je dat je geen steviger standpunt inneemt.’
‘O, schei nou toch uit. Ik ga eerst slapen. Ik moet wel. Morgen praten we verder.’
‘Je weet in ieder geval mijn mening.’
‘En mama, echt. Ik krijg Halbe nooit mee in een ferm standpunt tegen Trump.’
‘Wie is nou de baas in jullie partij? Jij of Halbe?’
‘Dat is een goede vraag. Die ga ik morgen beantwoorden. Mag ik nou naar bed?’
‘We moeten niet naar bed gaan als we samen woorden hebben. Laten we het eerst goedmaken. Krijg ik een nachtzoen van je?’
‘Natuurlijk, mama. Oh ja, Ard zei dat ze vrouwelijke studentes ook wel matras noemden. Grappig, hè?
‘Lekker slapen, jongen.’
‘Ja, lekker slapen, mama.’

Misc

Gevonden

Amsterdam

China

Shaxi. Dit beeld staat bij de ingang van een oude tempel om het heiligdom te bewaken.

Hout

OOO

Cats&

Benne

Kiek

Zaterdag 28 januari 2016, Moddergat
11x Moddergat.