2021, mei

Het gemaaide gras

Zaterdag 1 mei, Groningen

De terrassen in Groningen zitten vol, ondanks dat het rotweer is. Nu terrassen het symbool van herwonnen vrijheid is, wil je er natuurlijk ook van genieten. Of je nou in T-shirt of met dikke jas op een terras zit, het maakt iets uit, maar het principe blijft hetzelfde. Aan een tafel zitten met een kop koffie of een biertje op een terras is iets heel anders dan thuis aan een tafel zitten met een kop koffie of een biertje. Op een terras heb je geen last van muren en bij je thuis lopen nooit zoveel mensen langs.

Na een bezoek aan de markt pakken Wyb en ik voor het eerst een terrasje. We zitten op de rand van de kade van het Kleine der A, wat het verlengde is van het Hoge der A. Ik vind het zulke prachtige namen. Als ik nog eens een uitgeverij beging, dan noem ik haar Uitgeverij Het Hoge der A.
We bestellen een thee voor Wyb en een koffie verkeerd voor mij.
‘Waarom krijgen we er geen koekje bij?’ zeg ik tegen Wyb als we de bestelling hebben ontvangen.
‘Weet je dat ik precies hetzelfde dacht,’ zegt Wyb.
Onze levens zijn zo versmolten dat we heel vaak op het hetzelfde moment hetzelfde denken. Ik vind dat een verworvenheid. Je zult maar een relatie hebben waarin je nooit hetzelfde denkt op hetzelfde moment.

‘U heeft de koekjes vergeten,’ zeg ik tegen de vriendelijke serveerster als ze weer langsloopt.
‘Oh, ik zal ze even voor u halen.’
Verderop is de gemeentelijke schoonmaakdienst bezig met het schoonmaken van het Lage der A. Een boot met een grijper haalt de ene na de andere verroeste fiets naar boven.
‘Sorry,’ zegt de vriendelijke serveerster als ze terug komt, ‘maar koekje hebben we in het kader van de Covid-maatregelen afgeschaft.’
Ik haal mijn schouders op. In het kader van veiligheid kun je de gekste dingen verzinnen.

We genieten van ons eerste terrasbezoek, zelfs als het begint te druppelen. Ik staar naar het water van het Lage der A, zie dat er best veel stroming in zit. Zomaar ineens zit er een haiku in mijn hoofd.

het gemaaide gras
drijft langzaam langs ons richting
de grote oceaan